Het is een doodgewone woensdagmiddag als ik de kinderen van school haal. De jongste haal ik eerst op uit haar klas. Daarna de oudste. Buiten sta ik wat na de praten met ouders terwijl de kinderen lekker aan het spelen zijn. Mijn oudste dochter komt naar me toe rennen en zegt dat ze haar zusje kwijt is. Met mijn hart in mijn keel gaan we op zoek.

Waar zou ze zijn?

Gezellig klets ik wat na, zoals altijd. De kinderen spelen lief op het schoolplein. Maar dan komt mijn oudste dochter naar me toe en zegt dat ze haar jongere zusje kwijt is. In eerste instantie denk je dat ze gewoon ergens anders aan het spelen is. Ik maak me geen zorgen. Rustig loop ik met mijn oudste dochter naar het klimrek op zoek naar Sara. Nergens te bekennen. Even verderop staat een grote zandbak met veel kindjes eromheen. Samen lopen we richting de zandbak maar tevergeefs. Toch maar even binnen kijken. Misschien is ze naar de wc gegaan of is ze toch nog een keer juf gedag zeggen. Nee, geen Sara te bekennen.

Al snel verzamelen zich een aantal ouders om mij heen en bieden aan om mee te helpen zoeken. Nu slaat de paniek toch lichtelijk toe. Het schoolprotocol is van kracht gegaan.

Goed geregeld

De school hanteert een goed protocol als er kinderen weggelopen zijn. Indien er jongere of oudere broertjes en zusjes aanwezig zijn worden die opgevangen in een klaslokaal. Een juf of meester blijft bij deze kinderen en zorgt dat ze lekker kunnen spelen. Drie leraren gaan op zoek. Een op het schoolplein, een in de directe omgeving en een op de fiets door de buurt. Inmiddels hebben zich zes ouders gemeld en helpen zoeken. Ikzelf probeer rustig te blijven en denk goed na waar ze kan zijn. Er gaan wel honderd gedachten door me heen maar probeer kalm te blijven. Terwijl ik de route van het schoolplein naar mijn auto loop denk ik steeds ‘Nee, hier is ze niet’. Sara is niet een meisje dat de straat op loopt. Daar is niets te zoeken. Haar interesse is gewekt door speelgoed, andere kinderen of een leuker klimrek. Op het schoolplein is ze niet en ook niet in de verstopte hoekjes. Met andere kinderen is ze niet mee want dan zouden die haar toch wel terug gebracht hebben? Een ander klimrek is er ook niet. Dus moet het speelgoed zijn bedenk ik me. Ik besluit om weer naar binnen te gaan op zoek naar speelgoed wat haar aantrekt. Tot mijn grote verbazing zit ze lief te spelen met een paardenvrachtwagen in de speelhoek van het klaslokaal van mijn oudste dochter.